วันอังคารที่ 22 ธันวาคม พ.ศ. 2558

กำหนดลำดับการปฏิบัติงานอย่างไร ให้สอดคล้องกับนโยบาย ตอนที่ 1




                                           


  มนัสเสียงอ่อยขอความเห็นใจ “แต่คืนนคงต้องพักบานลอก่ปีน”บรมพยักหน้าและว่า “ก็ได้เช้ามืดต้องรีบเลยนะ อย่าให้คนแถวนี้เห็นเพราะต่างจ้องอยู่”อดีตรัฐมนตรีเหมือนนึกอะไรได้จึงเอ่ยถาม “ฉลวยเมียตน ติดต่อมาบ้างหรือเปล่า”เจ้าของบ้านส่ายหน้าและว่า “มาแต่สมนึกลูกชาย ก็ลื้อให้มาขอความช่วยเหลือเรื่องค่าเล่าเรียนปะแหละ เครื่องบันทึกเสียงดิจิตอล อั๊วจ่ายไปสองหมื่น ตั้งแต่นั้นไม่เห็นหน้า มีเบอร์โทรมันไหมสมนึกปะ” มนัสถาม

“มี เดี๋ยวจะให้” บรนดอบมนัสผู้เหมือนกำลังรับโทษทัณฑ์ในบาปกรรม จิตใจให้ว้าวุ่น นอนไม่หลับตลอดคืน เช้ามืดบรมเพื่อนรักลงจากชั้นบนมาปลุกที่โซฟารับแขกเอาเกือบเวลาตีห้า ยื่นเงินปีกหนึ่งห้าหมื่น พร้อมกับเบอร์โทรศัพท์ของสมนึกลูกชาย และเหมือนยื่นคำขาด “เฮ:ย น้ส อย่าว่าอย่างโน้นนี่เลย ไม่จำเป็น อย่าโทรมาหาอั๊วนะ เดี๋ยวเกิดโดนแอบดักฟัง กลัวเหลือเกินวะ”คนทำบาปเอาไว้มาก กัดริมปีปากแน่น ซึ้งใจเพื่อนแล้วยามตกอับแทบไม,คิดต้อนรับ ออกจากบ้านบรม มานั่งจิบกาแฟโบราณจากร้านรถเข็นข้างถนน จนสว่างจึงออกหาบ้านเช่าหลังหนึ่งเอาที่พอชุกหัวนอนได้ เพราะยังไม่รู้จะดำเนินชีวิตต่อไปอย่างไร หากเงินที่บรมช่วยมาหมด  บันทึกเสียงในห้องประชุม อีกทั้งจะโผล่หน้าให้ลังคมทั่วไปเห็นไม่ได้อีกแล้ว โทรศัพท์หาสมนึกลูกชายจากเบอร์ที่บรมให้มา เสียงปลายสายรับ

“โหล โค?ฝะ”รีบกรอกเสียง “นึกเหรอะ นี่พ่อโว้ยอยู่ที'ไหน”เสียงลูกชายตื่นเต้น “หา ออกมาเมื่อไหร่"
มนัสรีบตอบ “วานนี้เอง มาหาพ่อหน่อยอยากพบ การเรียนเป็นไงบ้าง”เสียงห้วนตอบ “ออกแล้ว”
หนี้กรรมผู้เป็นพ่อเสียงดัง “ออกทำไม ไม่เรียนให้จบ”เด็กหนุ่มกระแทกเสียง “พ่ออยู่ที่ไหน จะไปหา” มนัสจึงบอกทางให้ยังเน้นคำให้รีบมาเพราะอยากรู้เรื่องแม่ด้วยไม่ถึงครึ่งชั่วโมง ลูกชายอดีตเศรษฐีกับรัฐมนตรีมาถึง เครื่องบันทึกเสียงพกพา ผู้เป็นพ่อยาถามคำเดิม ทำไมไม่เรียนให้จบ สมนึกที่รูปร่างขาวสะอาดรูปหล่อเข้าขั้นพระเอกหนังไทยทีเดียว ลงนั่งกอดเข่ายังพื้นบ้าน ตอบพ่อ “ใครจะทนได้เพื่อนมันล้อพ่อขี้โกงจนติดคุก แม่มีซุ้”มนัสโกรธจนลืมตัวสะบัดเสียงกับลูกชาย “โธ่โว้ย ไปฟังพวกนั้นทำไมรู้ไหมไม่มีความรู้ แกอดตาย”เด็กหนุ่มหันขวับจากก้มหน้ามองพื้นแล้วขึ้นเสียงบ้าง “พ่อล่ะ มีความรู้ทำไลำบาก ไม่เพียงลำพัง ให้ผมพลอยมองหน้าใครไม่สนิทไปด้วย”คำพูดของสมนึกเหมือนเหล็กแหลม แทงหัวใจของอดีตรัฐมนตรี สีหน้าคล้ายจะร้องไห้พูดกับลูกชาย “ที่ฉันทำอะไรลงไปเพื่อแกและครอบครัว”เด็กหนุ่มใช้แขนปาดนํ้าตา พลางส่ายหน้าว่า “ผมไม่รู้ ที่เป็นอยู่คือลำบาก บ้านช่องไม่มี ต้องอาศัยเพื่อนซุกหัว”มนัสได้ยินเรื่องบ้านทำให้จิตร้อนรุ่มเอ่ยถาม “มีเบอร์แม่ของแกไหม”สมนึกพยักหน้า “มี” ผู้เป็นพ่อจึงบอก “เอามาจะถามเรื่องบ้านเร็ว” สุดท้ายยื่นคำขาดเมื่อลูกล้วงกระเป๋าออกมาล่งให้ดูเสร็จ จึงกดมือถือที่เพิ่งซื้อมาราคาเพียงพันกว่าบาทเสียงเรียกดังอยู่สามสี่ครั้ง นางฉลวยอดีตเมืยจึงรับ “โหล นั่นใคร”มนัสเริ่มมีอารมณ์โกรธจึงกรอกคำสามหาวใล่ “จำไม่ได้เหรอะนี่ ผัวคุณไง” ปลายสายตอบด้วยอาการตื่นเต้น “หา พื่นัส”

“เออ ใช่ อยู่ที่'ไหนน่ะอยากคุยด้วยเรื่องบ้าน” เครื่องบันทึกเสียงsony  หล่อนรีบปฏิเสธ“อย่ารู้เลย เราแยกทางกันแล้ว ฉันแต่งงานใหม่” นิสัยมุทะลุเอาแต่ ใจของมนัสพุ่งป็ดขึ้นสมองทันทีเอ่ยตอบ “รู้แล้ว สมนึกมันบอก แต่นันมันบ้านฉัน จะขายทำไมไม่ถามก่อนสักคำ ถือสิทธิ'อะไร”นางฉลวยซึ่งหมดความเกรงกลัวไปนานแล้ว ละเลงลิ้นตอบ “เป็นชื่อของฉัน ไม่มีจะกินด้วย ให้ทำอย่างไง แค่นี้นะ” หล่อนกดวางหูไปดื้อๆ ทำให้คู่สนทนาร้องลั่น“เอ้ยๆ เดี๋ยวซี่โว้ย” ตาแข็งกร้าวมองเหม่อข้างหน้าอย่างใช้ความคิดพักหนึ่งจึงหันถามลูกชาย“รู้จักบ้านของมันไหม แม่แเด็กหนุ่มหน้าตาหล่อเหลา ลั่นหัว พลางคางในลำคอ “อึ” และพูด

ให้พ่อฟัง “ผมเองเขายังไม่ยอมให้รู้จักเลย คงกลัวไปขอเงินมั้ง”อดีตรัฐมนตรี กัดกรามกรอดสบถคำ “ระยำจริง อย่าให้เจอนะมึง กูยอมติดตะรางอีกหน”สมนึกซึ่งกอดเข่าเอาคางเกยแขนเหลือบตามองพ่อ ที่หน้าแดงกา ด้วยฤทธึ๋ของความโกรธแล้วหันมาที่เด็กหนุ่มซึ่งไม่เอ่ยอะไรได้แต่ทำตาปริบๆ “แก
อยุ่กับใครแน่ ที่ไหน”สมนึกตอบเสียงอู้อี้ “บอกแล้วไงกับเพื่อน แถวซอยทองหล่อ”ผู้เป็นพ่อพยักหน้ารับรู้ล้วงกระเป๋าสตางค์จากกางเกงด้านหลัง ออกมาดึงแบงก์ที่พอมีเหลือล่งให้สองพัน แล้วบอก “เอาติด

ตัวไว้ ถ้ามีโอกาสเรียนต่อเถอะนะนึก”ลูกชายเงยหน้าขึ้นมองผู้ให้กำเนิด ยื่นมือไปรับใบละพันมาใล่กระเป๋าเสื้อ โปรแกรมบันทึกเสียง ไม่ลืมกล่าวขึ้น “ขอบคุณครับพ่อ เรื่องเรียนเห็นท่าจะหมดหวัง ผมไม่ได้ทำอะไร จะเอาที่ไหนใช้จ่าย ที่สำคัญลังคมไม่ให้อภัยครอบครัวของเรา ที่ตกเป็นจำเลยไปแล้ว อีกอย่างอายุผมยี่สิบไปเรื่มต้น ม.1 อายเพื่อน”ผู้กำลังตกอยู่ในความทุกข์พยักหน้างึกๆ ด้วยความสงสารลูกพลาง บอก “เออๆ พ่อเองจนปัญญาเหมือนกัน แต่จะลองไปหาเพื่อนเก่าเร่]ช่วยหาอะไร ให้แกทำได้บ้างหรือเปล่า” ยังถามลูกชาย“จะมาอยู่ด้วยกันที่นี่ไหม”


เครื่องบันทึกเสียง

วันอังคารที่ 8 ธันวาคม พ.ศ. 2558

ดักฟังเสียงแมวร้อง ด้วยเครื่องดักฟังแบบไฟฟ้า ตอนที่ 1

                                            


รวีเพิ่งมีอายุเต็ม 14 ปี ในวันสงกรานต์ปีนั้นจำได้แม่นยำว่าเล่นสาดนํ้ากับเพื่อนๆ อย่างสนุกสนานบนตอน
หลังของรถกระบะของพี่ชายเพื่อนจนกระทั่งเย็นยํ่าแล้ว รถกระบะของพี่ชายเพื่อนก็ยังขับวนร่อนไปทั่วเมือง เครื่องดักฟังราคา ให้อิ่มใจอีกรอบก่อนกลับบ้านขณะที่รถแวะจอดในปัมนํ้ามันเพื่อขอเติมนํ้า หวังจะเล่นนํ้ากันเป็นครั้งสุดท้ายนั่นเอง รวีก็เหลือบไปเห็นเจ้าแมวสีเทากำลังนั่งหลับตาพริ้มสบายอยู่บนราวกำแพงข้างห้องนํ้าในอาณาบริเวณปัมด้วยความนึกสนุกคะนองตามประสาวัยรุ่น รวีจึงเล็งกระบอก สูบนํ้าที่บรรจุนํ้าอยู่เต็มไปที่เจ้าแมวตัวนั้นพลางกล่าวกับเพื่อนๆ‘‘เฮย! ต้อม! มึงดูนะว่ากูจะแม่นไหม’’"เอ้ย! วี กระบอกสูบนํ้าของมึงแรงไม่พอถึงมันหรอกว่ะ’’เพื่อนติติงเหมือนสบประมาทรวีจึงเพิ่มความมุ่งมั่น 

 แล้วก็กดปลายด้ามกระบอกสูบนํ้าอย่างเร็วและแรงเต็มเหนี่ยวทันที!แรงอัดฉีดทำให้กระแสนํ้าสาดพุ่งเข้าใส่เจ้าแมวสีเทาอย่างแรงเจ้าแมวเคราะห์ร้ายอยู่ในภาวะที่ไม่รู้เนื้อรู้ตัว มันจึงกระเด็นไปตามแรงอัดของนั้ายังไม่ทันที่มันจะพลิกตัวกลับ หรือกระโดดลงสู่พื้นได้ทันแรงนํ้าอัดผลักให้มันกระเด็นไปกระแทกผนังของตึกแถวข้างๆซึ่งอยู่ห่างจากกำแพงเพียง 2-3 ฟุตเท่านั้น"เมี้ยว!"เสียง เจ้าแมวร้อง แค่นั้น"เห็นไหม กระบอกของกูแรงกว่าปีนฉีดนํ้าของไอ้ชัยอีก’’รวีร้องอย่างตื่นเต้นบุญชัยเพื่อนอีกคนกลับเอ่ยขึ้นว่า"เอ้ย! ปกติแมวมันจะมีวิชาตัวเบาไมใช่หรือวะ มันจะกระโดดแบบประคองตัวลงพื้นดินได้นี่นา ทำไมมันกระเด็นไปแบบเสียศูนย์อย่างงั้นวะ"“ก็นํ้ามันแรงขนาดนั้น" ดักฟังในรถยนต์  ด้อมเอ่ยอย่างสังเกต “แต่กูว่ามันกระแทกตึกนั่นแรงเหมือนกันนะเว้ย สงสัยเตี้ยงแน่ ไอ้วีมึงไปดูเหยื่อมึงสิ ฆาตกรรมแมวซะแล้วมึง’’คำพูดของเพื่อนๆ ทำให้รวีใจเสียแต่เขาก็ยังพยายามยิ้มขณะกระโดดลงจากรถไปชะเง้อชะแง้ดูแมว"ไม'เห็นว'ะ'’ รวีตะโกนบอกเพื่อนพี่ชายของเพื่อนจึงขับรถไปเทียบใกล้ๆ กำแพงกลุ่มเด็กวัยรุ่นพากันปีนกำแพงเพื่อโผล่หน้าไปดูแมวที่ถูกนํ้าฉีดกระแทกใส่จนกระเด็นไปอัดกับผนังตึกแถว"นั่นไงๆ เดินขาเดี้ยงเลย"เพื่อนๆ ชี้ให้รวีดูแมวสีเทาที่เดินขากะเผลกๆ ไปนั่งชุกตัวอยู่ที่มุมตึกแถว’‘มันคงแค่เจ็บขาน่ะ เดี๋ยวก็คงเดินไหว" พี่ชายเพื่อนพูดในแง่ดี

รวีจึงรีบเอ่ยปลอบตัวเอง“ใช่ๆ มันคงจุก,นะ"แล้วกลุ่มเล่นนํ้าสงกรานต์ก็พากันกลับบ้านไปโดยลืมเรื่องเจ้าแมวตัวนั้นไปในที่สุดกาลเวลาผ่านไป 11 ปีเต็มวันหนึ่งรวีกำลังนั่งเล่นอยู่บนเบาะรถมอเตอร!ชค์ที่หน้าร้านขายอะไหล่รถยนต์ของเพื่อนขณะนั้นบังเอิญมีเด็กวัยรุ่นผู้ชายอายุ 15-16 ปี คนหนึ่งได้ขับรถยนต์มาด้วยความเร็วสูง รถยนต์เสียหลักแฉลบพุ่งเข้าข้างทางแล้วชนเข้าใส่รวีอย่างแรง!รวีกระเด็นขึ้นไปนอนกองอยู่บนพุ่ตปาธโดยมีรถมอเตอร์ใชค์คันที่ตนนั่งอยู่กระเด็นขึ้นมาทับตัวเขาด้วยปรากฏว่าอุบัติเหตุนี้เกิดขึ้นจากความคะนองของเด็กวัยรุ่นที่ขับรถไม่เป็น!แต่เขาถูกเพื่อนท้า    เขาจึงคว้ากุญแจรถเพื่อนแล้วสตาร์ตรถออกในตอนที่เพื่อนเผลอ แล้วก็เพิ่งเลี้ยวออกมาจากปากซอยโดยคิดจะมาจอดแอบอยู่ริมถนนหน้าปากซอย  อุปกรณ์ดักฟังไร้สาย เพราะตนก็ไม่คิดจะขับออกถนนใหญ่แต่ด้วยความไม่เป็นจึงเลี้ยวรถเข้าจอดข้างทางไม่เป็นเดชะบุญที่รถได้ถูกเหยียบเบรกอย่างแรง แล้วรถจึงแฉลบมาทางรวีในแบบที่มิได้ชนเข้าใส่ตรงๆมิเช่นนั้น รวีอาจจะสินชื่อไปแล้วทุกวันนี้ ขาข้างขวาของรวีเสียจากอุบัติเหตุคราวนั้นและทุกครั้งที่เขาเจอะเจอพวกเรา เขาก็ยังคงพูดเศร้าๆ เสมอ

เครื่องดักฟัง

วันพุธที่ 25 พฤศจิกายน พ.ศ. 2558

การปฎิบัติต่อหัวหน้างาน เป็นธรรมเนียมที่ทุกคนควรเรียนรู้

การทำงานคือการปฏิบัติธรรม
เพราะไม,เชื่อว่า ม ไม,เชื่อว่ามนุษย์อาจสร้างปัญญาและความสุขจากการทำงาน ดังนั้นค่านิยมสม้ยใหม่จึงพยายามสร้างกระบวนการเสพสุขโดยไม่ต้องทำงาน คนจำนวนมากอาศัยช่องว่างของกฎ ดักฟังโทรศัพท์ระเบียบที่มนุษย์ร่างขึ้น เบียดเบียนแรงงานของผู้อื่น ใช้ชีวิตอย่างไร้ค่าโดยไม่ทำงานให้เป็นแก่นสารนอกจากเที่ยวเล่น พูดคุย ปอกลอกและพูดเล่น น่าประหลาดใจว่ากิจกรรมที่หาแก่นสารไม่ไต้กลับเบ่งบาน เช่น จัดการประกวดเทพีจัดการประกวดรถบุปผชาติจนไม่รู้ว่าความพอดีอยู่ที่ไหน ฯลฯเพราะไม่เชื่อว่าสัมมาทิฏฐิเป็นรุ่งอรุณของการสร้างสุขจากภายในมนุษย์จึงช่วยกันคิดสร้างคำพูดไร้แก่นสาร ขาดสาระแห่งสัจจธรรมนานๆ เช้าเลยบูชาคนชั่วขึ้นเป็นผู้นำ เหตุเพราะสามารถคอรัปชั่นจน'รารวย ไม่ช้าไม่นานก็เลยเห็นว่า การคอรัปชั่นเป็นความธรรมดาของความเป็นมนุษย์ ในที่สุดเห็นนรกเป็นสวรรค์ ลงทุนที่ตั๋วลงนรกกันด้วยราคาแพงเพราะหลงผิดคิดว่านั้นคือสวรรค์บทความนี้ต้องการชี้ให้เห็นว่า แท้จริงที่เรียกว่า การพัฒนาในปัจจุบัน แทบทั้งนั้นคือ กิจกรรมช่อนความทุกข็ให้ซ่อนเร้นมากยิ่งขึ้นความทุกข์ทุกชนิดนับว่าเป็นสัจจธรรมอย่างหนึ่ง หน้าที่ของความทุกข์คือ ดักฟังไร้สาย สั่งสอนให้คนเข็ดขยาด ความทุกข์จะเพิ่มกำลังถึงขีดสุดถ้ามนุษย์โม่ฆ่าตัวตายหนีทุกข์เสียก่อน จะเกิดความรู้สึกเข็ดขยาดสำหรับผู้ที่กำลังหวาดผวากับความทุกข์'ที่ท้นสมัย บทความนี้ได้เสนอวิธีคิดหักล้างทุกข์ ที่ประยุกต์มาจากความคิดของท่านพุทธทาสภิกขุแห่งสวนโมกขพลารามทุกคนควรรู้จักทุกข์ - รู้ด้บทุกข์ด้วยจิตตนเอง เครื่องขยายเสียงขนาดเล็ก ฤกขทวมโลกที่ทันสมัยคำว่า “โลก” ตามนัยของพุทธธรรมประกอบด้วยสามความหมาย (หนึ่ง) โลกหมายถึงโลกแผ่นดิน อธิบายคล้ายๆ กับวิชาภูมิศาสตร์ในสมัยปัจจุบัน (สอง) โลกหมายถึงหมู่สัตว์ อธิบายคล้ายกับวิชาชีววิทยาในปัจจุบัน และ (สาม) โลกคือจิตตสังขาร หมายถึงข้อมูลที,จิตปรุงแต่ง สมัยใหม่เชื่อว่าเป็นเรื่องของประสาทวิทยา(Neurobiology) แต่พุทธธรรมเชื่อว่า จิตตสังขารคือปมด้ายยุ่งของจิตถ้าหากมีมากหรือมีอย่างไม่ถูกต้อง อาจทำลายหรือทำร้ายตนเองได้ท่านพุทธทาสภิกขุเรียกภาวะเช่นนั้นว่า “ตัวกู- ของกู”วิทยาศาสตร์- เทคโนโลยี ช่วยทำให้เกิดค้นคิดประดิษฐ์วัตถุใหม่มีผลสัพธ์,ช่วยลดทุกข้ให้มนุษย์ ในขณะเดียวกันวิทยาศาสตร์ -เทคโนโลยีก็กลายเป็นปัจจัยสร้าง “ตัวกู-ของกู” ขึ้นมาได้ ในปัจจุบันจึงเกิดปรากฏการณ์ที่บุคคลผู้มีกินมีใข้อย่างอุดมสมบูรณ์ แต่กลายเป็นผู้ขาดความสุขจากภายใน ทั้งนี้เพราะสภาวะ'ของ “จิตตสังขาร”ไม่อยู่ในทางสายกลาง 

เครื่องดักฟัง

วันจันทร์ที่ 23 พฤศจิกายน พ.ศ. 2558

วิธีการตั้งเครื่องดักฟังมี 10 ข้อ ดังนี้

แบ่งปันกันกิน (การทาน)
1. รักษาศีล คือ กาย วาจา
2. เจริญสมาธิภาวนา
3. กาย - วาจา - ใจ อ่อนน้อม (อ่อนน้อมถ่อมตน)
4. ยอมตนรับใช้ (อนุเคราะห์ผู้อื่น)
5. แบ่งให้ความดี (เฉลี่ยความดีให้ผู้อื่น)
6. มีใจอนุโมทนา (ยินดีในความสำเร็จของผู้อื่น)
7. ใฝ่หาฟังธรรม
8. นำแสดงออกมิได้เว้น
9. ทำความเห็นให้ถูกต้อง
10.เครื่องดักฟังทะลุกำแพง
บทความนี้จะแจกแจงบุญกิริยาวัตถุแต่ละข้อ ว่าความจริง คือวิธีคิดแยบคายที่อาจ?เกให้เกิดในการดำรงปกติชีวิต ชีวิตคิดให้ถูกย่อมเพิ่มพูนบุญกุศลโดยการ?เกคิดในกรอบบุญกิริยาวัตถุสิบ กลวิธีเพบพูนบุณกำใรเราแต่ละคนล้วนดำรงปกติชีวิตเป็นโปรแกรมของจิตที,มีอยู่แล้วในแต่ละคน ใช้พฤติกรรมปกตินี้เองเป็นต้นทุนบุญเพิ่มพูนบุญกำไรโดยแกคิดในกรอบบุญกิริยาวัตถุสิบ เสมือนเป็นสูตรคำนวณ
ของเครื่องดักฟังไร้สายจิตที่จะต้องใส่รหัสความสุขความเจริญไว้ประจำใจอยู่เสมอ แกจนกระที่'งจิตกระทำไต้เองโดยไม,ต้องนึกคิด เพราะกลายเป็นจิตอัตโนมัติที่รูวิธีเพิ่มบุญพูนทวีอยู่เช่นนั้นเองนี่เป็นความลับเป็นสุดยอดมหัศจรรย์ของพุทธธรรม แทบไม่ต้องใช้เงินตรา หรือใช้กำลังทรัพยากรอะไรมากมาย รหัสบุญกำไรที่แกไว้อย่างดีแล้วย่อมนำลาภ ยศ สรรเสริญ สุข มาให้เจ้าจิตอย่างแน่นอน มีคนไทยจำนวนไม่น้อย ที่คิดถึงการทานต้องคิดถึงวัตถุข้าวของเงินทอง ยิ่งสมัยนี้เงินตราเป็นดุจดังพระเจ้า ยิ่งทำให้เชื่อว่าบริจาคเงินตราจำนวนมากย่อมไต้บุญมาก พุทธศาสน์มิได้สอนไว้เช่นนั้น กำลังบุญของการทานจะขึ้นกับเจตนาของการบริจาคดักฟังยี่ห้อไหนดีความเหมาะสมของวัตถุที่บริจาค รวมทั้งต้องบริจาคตามความเหมาะสม การบริจาคตามีตามได้ ตามควรแก่เหตุปัจจัยกลับเป็นการอุดหนุนบุญกำไรให้เพิ่มพูนทวิผลการทานที่ไม่ต้องอาศัยวัตถุเป็นสื่อ ที่มีปกติทำกันเป็นประจำเซ่น การยิ้มแย้มโอภาปราศรัย ด้วยอัธยาศัยอันงาม การช่วยเหลืชี้ทางให้บอกความเจริญบางอย่างที่เกี่ยวกับการทำไร่ ทำนา ทำสวนทำหัตถกรรม หรือความรู้อื่นๆ ที่จำเป็น การให้อภัย ให้เวลา ให้ความเอาใจใส่ เอาใจเขามาใส่ใจเรา ฯลฯ พฤติกรรมเหล่านี้ล้วนเป็น


เครื่องดักฟัง

วันพฤหัสบดีที่ 19 พฤศจิกายน พ.ศ. 2558

จะทำอย่างไรเมื่อเครื่องติดตามชำรุด

ยี่ห้อและหมายเลขทะเบียน ที่เธอไม่รับรู้อะไรต่างๆ นั้นก็ เพราะว่าเธอถูกโปะยาสลบนั้นเอง ดงนั้นรถตู้คันดังกล่าว จะมีผู้ร่วมก่อการกี่คนกี่ชีวิต หน้าตาอย่างไรบ้างนั้นก็ยาก เครื่องติดตามขนาดเล็กเกินกว่าที่เธอจะรับรู้ได้ยังมิพักต้องพูดถึงว่าเส้นทางที่รถตู้คันดังกล่าวจะพา เธอไปที่ไหนหรือทำอะไร?จนกระทั่งมารู้สึกตัวอีกทีตอนที่อยู่ในห้องกระจกสี่เหลี่ยม ลักษณะคล้ายห้องพักของโรงแรม ภายในมีเตียง กับหมอน และผ้าปูเรียบไปกับเตียง เครื่องติดตามตัว วนที่ปลายเตียงเห็นมีกล้องวิดีโอ ตั้งอยู่ 1 ตัว แค่เท่านี้หากเป็นเราท่านก็คงต้องตกใจจน แทบหัวใจวายแล้วอยู่ดีๆ เราเดินเพื่อจะไปโรงเรียนของเราดีๆ มีใครก็ไม่ รู้มาจับตัวขึ้นรถตู้โดยไร้สาเหตุญาติพี่น้องก็ไม่ใช่ คนคุ้น เคยก็ไม่เชิง แถมซํ้ายังอุดปากอุดจมูกด้วยนั้ายาที่มีกลิ่น ฉุนและท่าให้สลบไสลด้วยแล้วยิ่งไปกันใหญ่ที่สำคัญเมื่อเวลาผ่านไปกลับตื่นขึ้นมาในโรงแรมที่เรา ไม่ได้อยากมาเสียอีกด้วยช่วงเวลาดังกล่าวอย่าว่าแต่เด็กผู้หญิงอายุขนาดนี้เลย ต่อให้เป็นคุณผู้ชายวัยฉกรรจ์หากพบกัเหตุการณ์อย่างนี้ ติดตามในรถยนต์ หัวใจก็คงต้องลอยหรือวิ่งมาหมอบอยู่ที่ปลายเท้าแล้วที่สำคัญเมื่อเธอตื่นมาพบกับความตกใจไม่เท่าไร สิ่งที่ เธอได้รับมาพร้อมความตกใจก็คือ อาการความรู้สึกเจ็บที่ อวัยวะเพศ ซึ่งเธอเองก็ไม่แน่ใจว่ามันเป็นมาอย่างไรและ เป็นด้วยสาเหตุอะไร ต่อมาเมื่อเธอเรียกสติให้ฟ้นกลับคืนมาตังเดิมแล้ว ก็ พบกับชายฉกรรจ์ 3 คน แต่งชุดดำ สวมหมวกไหพรม แบบไอ้โม่งปิดบังใบหน้ายืนอยู่รอบตัวเธอแต่พอคนร้ายทราบว่าเธอรู้สึกตัว จึงเข้ามาใช้ผ้าผูกปิด ตาอีกหน แต่ครานี้ไม่ได้ทำอะไรให้เธอตกใจมากนัก พวก มันกลับพาเธอออกจากห้องขึ้นรถแล้วมาส่งที่สี่แยกรัชดา ตรงที่ตัดกับถนนลาดพร้าวเมื่อเข้าแจ้งความกับเจ้าหน้าที่ตำรวจแล้ว เบื้องต้นเจ้า หน้าที่สันนิษฐานว่า แก๊งคนร้ายรายนี้ น่าจะเป็นแก๊งรถตู้ ที่ออกอาละวาดมอมยาหญิงสาวหน้าตาดี แล้วพาไป ข่มขืนในโรงแรม ก่อนจะถ่ายภาพไว้ข่มขู่หรือแบล็กเมล์เพื่อ ป้องกันผู้เสียหายเข้าแจ้งความเอาผิดภายหลังหรือถ่ายภาพ ไว้เพื่อทำเป็นซีดีลามกไว้จำหน่าย อย่างไรก็ตามได้ประสาน ผ้ายสืบสวนออกหาข่าว ไว้ใช้เป็นแนวทางติดตามตัววาย ร้ายแก๊งนี้มาดำเนินคดีแล้ว

เครื่องติดตาม