วันอังคารที่ 8 ธันวาคม พ.ศ. 2558

ดักฟังเสียงแมวร้อง ด้วยเครื่องดักฟังแบบไฟฟ้า ตอนที่ 1

                                            


รวีเพิ่งมีอายุเต็ม 14 ปี ในวันสงกรานต์ปีนั้นจำได้แม่นยำว่าเล่นสาดนํ้ากับเพื่อนๆ อย่างสนุกสนานบนตอน
หลังของรถกระบะของพี่ชายเพื่อนจนกระทั่งเย็นยํ่าแล้ว รถกระบะของพี่ชายเพื่อนก็ยังขับวนร่อนไปทั่วเมือง เครื่องดักฟังราคา ให้อิ่มใจอีกรอบก่อนกลับบ้านขณะที่รถแวะจอดในปัมนํ้ามันเพื่อขอเติมนํ้า หวังจะเล่นนํ้ากันเป็นครั้งสุดท้ายนั่นเอง รวีก็เหลือบไปเห็นเจ้าแมวสีเทากำลังนั่งหลับตาพริ้มสบายอยู่บนราวกำแพงข้างห้องนํ้าในอาณาบริเวณปัมด้วยความนึกสนุกคะนองตามประสาวัยรุ่น รวีจึงเล็งกระบอก สูบนํ้าที่บรรจุนํ้าอยู่เต็มไปที่เจ้าแมวตัวนั้นพลางกล่าวกับเพื่อนๆ‘‘เฮย! ต้อม! มึงดูนะว่ากูจะแม่นไหม’’"เอ้ย! วี กระบอกสูบนํ้าของมึงแรงไม่พอถึงมันหรอกว่ะ’’เพื่อนติติงเหมือนสบประมาทรวีจึงเพิ่มความมุ่งมั่น 

 แล้วก็กดปลายด้ามกระบอกสูบนํ้าอย่างเร็วและแรงเต็มเหนี่ยวทันที!แรงอัดฉีดทำให้กระแสนํ้าสาดพุ่งเข้าใส่เจ้าแมวสีเทาอย่างแรงเจ้าแมวเคราะห์ร้ายอยู่ในภาวะที่ไม่รู้เนื้อรู้ตัว มันจึงกระเด็นไปตามแรงอัดของนั้ายังไม่ทันที่มันจะพลิกตัวกลับ หรือกระโดดลงสู่พื้นได้ทันแรงนํ้าอัดผลักให้มันกระเด็นไปกระแทกผนังของตึกแถวข้างๆซึ่งอยู่ห่างจากกำแพงเพียง 2-3 ฟุตเท่านั้น"เมี้ยว!"เสียง เจ้าแมวร้อง แค่นั้น"เห็นไหม กระบอกของกูแรงกว่าปีนฉีดนํ้าของไอ้ชัยอีก’’รวีร้องอย่างตื่นเต้นบุญชัยเพื่อนอีกคนกลับเอ่ยขึ้นว่า"เอ้ย! ปกติแมวมันจะมีวิชาตัวเบาไมใช่หรือวะ มันจะกระโดดแบบประคองตัวลงพื้นดินได้นี่นา ทำไมมันกระเด็นไปแบบเสียศูนย์อย่างงั้นวะ"“ก็นํ้ามันแรงขนาดนั้น" ดักฟังในรถยนต์  ด้อมเอ่ยอย่างสังเกต “แต่กูว่ามันกระแทกตึกนั่นแรงเหมือนกันนะเว้ย สงสัยเตี้ยงแน่ ไอ้วีมึงไปดูเหยื่อมึงสิ ฆาตกรรมแมวซะแล้วมึง’’คำพูดของเพื่อนๆ ทำให้รวีใจเสียแต่เขาก็ยังพยายามยิ้มขณะกระโดดลงจากรถไปชะเง้อชะแง้ดูแมว"ไม'เห็นว'ะ'’ รวีตะโกนบอกเพื่อนพี่ชายของเพื่อนจึงขับรถไปเทียบใกล้ๆ กำแพงกลุ่มเด็กวัยรุ่นพากันปีนกำแพงเพื่อโผล่หน้าไปดูแมวที่ถูกนํ้าฉีดกระแทกใส่จนกระเด็นไปอัดกับผนังตึกแถว"นั่นไงๆ เดินขาเดี้ยงเลย"เพื่อนๆ ชี้ให้รวีดูแมวสีเทาที่เดินขากะเผลกๆ ไปนั่งชุกตัวอยู่ที่มุมตึกแถว’‘มันคงแค่เจ็บขาน่ะ เดี๋ยวก็คงเดินไหว" พี่ชายเพื่อนพูดในแง่ดี

รวีจึงรีบเอ่ยปลอบตัวเอง“ใช่ๆ มันคงจุก,นะ"แล้วกลุ่มเล่นนํ้าสงกรานต์ก็พากันกลับบ้านไปโดยลืมเรื่องเจ้าแมวตัวนั้นไปในที่สุดกาลเวลาผ่านไป 11 ปีเต็มวันหนึ่งรวีกำลังนั่งเล่นอยู่บนเบาะรถมอเตอร!ชค์ที่หน้าร้านขายอะไหล่รถยนต์ของเพื่อนขณะนั้นบังเอิญมีเด็กวัยรุ่นผู้ชายอายุ 15-16 ปี คนหนึ่งได้ขับรถยนต์มาด้วยความเร็วสูง รถยนต์เสียหลักแฉลบพุ่งเข้าข้างทางแล้วชนเข้าใส่รวีอย่างแรง!รวีกระเด็นขึ้นไปนอนกองอยู่บนพุ่ตปาธโดยมีรถมอเตอร์ใชค์คันที่ตนนั่งอยู่กระเด็นขึ้นมาทับตัวเขาด้วยปรากฏว่าอุบัติเหตุนี้เกิดขึ้นจากความคะนองของเด็กวัยรุ่นที่ขับรถไม่เป็น!แต่เขาถูกเพื่อนท้า    เขาจึงคว้ากุญแจรถเพื่อนแล้วสตาร์ตรถออกในตอนที่เพื่อนเผลอ แล้วก็เพิ่งเลี้ยวออกมาจากปากซอยโดยคิดจะมาจอดแอบอยู่ริมถนนหน้าปากซอย  อุปกรณ์ดักฟังไร้สาย เพราะตนก็ไม่คิดจะขับออกถนนใหญ่แต่ด้วยความไม่เป็นจึงเลี้ยวรถเข้าจอดข้างทางไม่เป็นเดชะบุญที่รถได้ถูกเหยียบเบรกอย่างแรง แล้วรถจึงแฉลบมาทางรวีในแบบที่มิได้ชนเข้าใส่ตรงๆมิเช่นนั้น รวีอาจจะสินชื่อไปแล้วทุกวันนี้ ขาข้างขวาของรวีเสียจากอุบัติเหตุคราวนั้นและทุกครั้งที่เขาเจอะเจอพวกเรา เขาก็ยังคงพูดเศร้าๆ เสมอ

เครื่องดักฟัง

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น